Uzun zamandır Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı tarafından çalışmaları devam eden ‘Ulusal Genç İstihdam Eylem Planı’ halka duyuruldu. Cumhurbaşkanlığı genelgesi ile yürürlüğe giren planda; eğitimde ve istihdamda olmayan kısaca NEET, yani “bir şey yapmayan” gençler ile alakalı çarpıcı datalar yer aldı. Türkiye’de de yüksek öğretimli gençlerin % 41.7 oranını hem eğitimde hem de istihdamda olmadığını vurgulanan bu söz konusu planda “Bu da eğitimden işgücü piyasasına geçişte önemli sorunların olduğunu ortaya koymaktadır” denildi. Planda askerliğin de NEET oranlarını yükselttiği söylendi.
Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı NEET olan gençlerin oranını açıkladı
Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı tarafından Türkiye’de NEET olan gençlerin oranının lise altı eğitimlerde % 23.1 oranında, lise seviyesinde % 26.7 oranında, mesleki ya da teknik lise seviyesinde ise % 34.2 oranında olduğu belirtilen söz konusu planda şöyle söylenildi: “Türkiye’de, okuryazar olmayanlar hariç, eğitim durumu yükseldikçe, NEET oranlarının da yükseldiği dikkat çekmektedir. Bunun temel sebeplerinden bir tanesi de ilköğretim mezunu insanların, üniversite ve daha yüksek eğitim almış bireylere göre daha kolay iş bulmasıdır. Eğitim seviyesi düşük olan gençlerin daha kolay istihdama katılabilmesinin nedeni düşük ücretlere razı olması. Yüksek eğitimli gençlerde ise diğerlerine göre daha yüksek ücret beklentisi var.”
Geçen sene itibariyle 15-29 yaş gençlerin NEET olma olasılığının en fazla olduğu bölgenin Güneydoğu Anadolu Bölgesi olduğunu söyleyen çalışmada, Türkiye genelindeki NEET oranının % 24.5 oranıyla % 51.2 oranı arasında değiştiği söylendi. En az NEET oranlarının Aydın, Denizli, Muğla bölgesinde olduğu vurgulanan planda, bu söz konusu bölgeyi Antalya, Isparta ve Burdur illerinden oluşan bölgenin izlediği vurgulandı. En düşük oranlara sahip bölgelerde dahi gençlerin dörtte birinin NEET statüsünde olduğu belirten söz konusu raporda şu saptamalar bulundu: “Ekonomik ve sosyal olarak geri kalmış bölgelerde NEET oranlarının çok daha fazla olduğu, politika üretim süreçlerinde bölgeler özelinde yerel stratejiler geliştirilmesi gerekliliğini ortaya koymaktadır.”
